Gittik-geldik, biz bizi yendik ;)

Her yıl gidemesek de, aklımızda, kalbimizde kalan yaylamıza bu yıl gidelim diyorduk...

Aslında herşey, birkaç ay önce Ceren'in Zafer Amca'sına verdiği sözle başladı.Sonra da evdeki yayla, Adana konuşmalarımız arasında "annee, babaa, ben bir abiye söz vermiştim yaylaya gidecektim, kimdi o?" diyerek işleri hızlandırdı...   

Dolu dolu 1 hafta yaşadı Ceren yaylada.İlk kez gördüğü kuzenleri, abla ve abileri, 2 yıl önce gittiğimizde karşılaşmış olsa bile hatırlayamadığı akrabaları ile karşılaştı.Kan çeker derler ya hemen kaynaştı, anne babayı nerdeyse hiç aramadı, abla ve abileriyle, birsürü anneanne ve dedeleriyle mutlu mesut bir hafta geçirdi..O mutlu ve huzurlu olması bize de yansıdı tabii, geçen gidişimizdeki gibi hastalık vb. de olmadı çok şükür...

Teknolojiden uzak, sessiz, sakin, tertemiz havayı soluduk, tertemiz beslendik, hasret giderdik, geldik...  

Sabah 5:50...heyecandan uykusuz...

Adana molası - Doğa ablasının piyanosunu çalarken...

Yaylada kendileri için özel yapılmış masalarında:) Doğa ablası ile çorbalarını içerken...

Babası ile yalancıktan tavla oynarken...

Merdivenle de olsa ilk kez ağaca çıkma heyecanını...

sonrasında ise düşme korkusu ve inememe heyecanını yaşarken...

Rahmetli Hacı Emir dedemin bahçesinde anneannesi ve Doğa ablası ile gezerken...sis çökmeye başlarken...

Mehmet dedesinin kiraz bahçesinde kiraz toplarken...

Uç uç böceğine şarkısını söylerken...

Sülale boyu koca bir kazanda kaynayacak mısırları temizlerken...

Poz verme pahasına ayağını burkmayı göze alırken :)

Dedesi ile - gülümseyinn dediğimde şımarırken :)

Tavla oynayanların resmini yaparken

Tavlacıların resmi :)

Burkay abisi ile küçük evden büyük eve doğru giderken...

Zoraki gülümserken :)

Tas ile su içerken..."annee bak her tarafından içtim".
döndüre döndüre içmiş :)

Doğa ve Dilan ablaları ile kızkıza ceviz bahçesine pikniğe giderken
O an öyle heyecanlı ve mutluydu ki...

Kızlar piknik ortamını hazırlarken...

Cevizin serin gölgesindeki piknikçiler :)

Kızların Ceren üzerinde öyle olumlu etkileri oldu ki, döndüğümüz ilk günlerde bizi birçok konuda şaşırttı. İlayda ablası da vardı tabii o en büyük ablasıydı, fotoğrafları bir sonraki posta ekleyeceğim.Aaa bir de minnoş Ada kardeşimiz vardı ama onun da fotoğrafları sonraki postta olacak, bekliyoruz;)

Uyku, yemek, wc, giyinme...vb konularda zaten kendisi yapabiliyor ama çoğunlukla bizi yanında istiyor ya da desteğimizi istiyordu. Ama tatil sonrası destek istemediği bir yana, bu konularda yardım etmeye kalkarsak bizi azarlamaya başladı:))

Büyük abla oldum artık ben!! cümlesini çok duyar olduk, hadi bakalım hayırlısı;)