Dile kolay 33,5 ay :)

Tam da bu haftaya denk geldi.

Emzirme haftasında emzirmeyi bırakmak...

Biraz tuhaf oldu belki ama

1 ay öncesine kadar 1 kaşık kadar az bile olsa süt geliyorken

Hadi kızım artık bitti Ceren, artık büyüdün bak derken

O iyice sıkıp "işte bak bitmemiş, hala var işte anne bak" diyip bana aldırmayıp devam ettiğinde,

"Evet haklısın var di mi" diyerek ona kıyamazken

Sonra süt gerçekten bittiği halde emmek istemesini de

Manevi bir tatmin olarak nitelendirip yine kıyamadığımdan

Ama az biraz sonra da bana artık fenalıklar geldiğinden

Herşey tadında güzel, ama artık

Yeter! dediğimden, yıpranmaya başladığımdan

Biber sürmek de istemediğimden:)

Sirke ve limona ise bana mısın demediğinden:))

Bir arkadaşımın harika tavsiyesi ile ama yine de kafamda soru işaretleri ile

Sabır taşını alıp ıslatıp sürmemle,

Bu sürecin sonlanmasının sadece 1 gün süreceğini,

Artık emmek değil sadece sevmek ve başını yaslamak isteyeceğini,

Oradan acı su çıkınca büyüdüğünü kabulleneceğini,

İstersen yine em desem bile "hayıy emmiycem de şadece şevicem tamam mı?" diyeceğini,

Bu ilk zamanlar harika ama uzayınca biraz yıpratıcı işin bu kadar kolay biteceğini

Ve benim de birgün "aa ne kadar da kolay bitti" diyebileceğimi :)

Nereden bilebilirdim ki?